Historia medycyny może być ciekawa - odcinek 1

[Agata]
Przy nauce medycyny, która jest bardzo obszerną dziedziną, nie należy zapominać o osobach, które znacznie przysłużyły się do jej rozwoju. Z przyjemnością nakreślę wam historie wielu ciekawych postaci. Jako pierwszą przedstawiam Wam Józefa Dietla, docenionego prezydenta Krakowa, ale przede wszystkim wspaniałego lekarza.
Józef Dietl (1804-1878) był absolwentem medycyny w Wiedniu, gdzie uzyskał także doktorat. Filozofia również nie była mu obca, miał z nią do czynienia na Uniwersytecie Lwowskim. Z łatwością zarządzał i dogadywał się z ludźmi, co przysłużyło się temu, że w 1851 został kierownikiem Katedry Medycyny Wewnętrznej UJ, a następnie piastował stanowisko rektora. W tym czasie słabo posługiwał się językiem polskim, ale mimo to zostały mu powierzone tak odpowiedzialne funkcje. W 1865 roku cesarz Franciszek Józef I odwołał Dietla z katedry, nie znamy niestety powodów dlaczego tak się stało.
Każdy z Nas słyszał o słowie kołtun. Potocznie określamy tak nieuczesane włosy, jednak historia kołtuna sięga znacznie dalej w przeszłość. Na skutek braku higieny w XIX wieku na głowie wielu mieszczan tworzył się właśnie kołtun, były to permanentnie sklejone włosy. Polacy od zawsze lubili kierować się w życiu przesądami, w tym przypadku nie mogłoby być inaczej. Wierzono, ze po ścięciu takiego kołtuna człowiek będzie obciążony chorobą psychiczną, do tego prawdopodobnie oślepnie. Polacy więc z lubością zapuszczali i pielęgnowali powyższe twory, ze strachu przed konsekwencjami. Mimo próśb i gróźb żaden lekarz nie potrafił przekonać ludzi do zaprzestania noszenia tej wątpliwej ozdoby na głowie, aż do czasu Józefa Dietla. Krakowianie są znani ze swojego skąpstwa, a jak inaczej przekonać Krakowianina, niż zagrozić mu podatkiem od kołtuna. Dietl udowodnił naukowo brak występowania objawów choroby psychicznej po ścięciu kołtuna, a po tych wydarzeniach z krakowskich ulic twór ten zniknął na zawsze.
Dietlowi także zawdzięczamy metody opukiwania i osłuchiwania. Jako pierwszy również opisał kliniczny przypadek białaczki szpikowej. Możemy wiec go nazwać polskim ojcem hematologii. Walczył też z upustami krwi, był bardzo odważnym człowiekiem. Nie bał się przesądów i wierzeń, śmiało rozwijał nowe kierunki medycyny. Dzięki jego uporowi i mądrości polska medycyna miała szansę rozkwitnąć. A co do kołtuna, to najdłuższy zachowany można oglądać w Muzeum Wydziału Lekarskiego UJ, do czego Was zachęcam :)